“L.A. proved too much for the man ….. oh oh he’s leavin’ on that midnight train to Georgia”, deze nummer één hit uit 1973 van Gladys Knight & the Pips leek deze week op het lijf geschreven van Vincent Tiggelman. Het lied gaat over een man die het in L.A. niet kon maken en gedesillusioneerd de nachttrein terug naar Georgia neemt. Okay, het klopt niet één op één, maar de tekst is al eens eerder aangepast want Jim Weatherly schreef het oorspronkelijk als “the midnight plane to Houston”. “Kruiningen was teveel voor de man … oh oh hij gaat terug in de auto van zijn vader naar Vlissingen”, qua treurigheid lijkt de bodem nu wel bereikt.
Wat was er gebeurd? Merijn had een invaller nodig voor SKS C in de uitwedstrijd tegen Kruiningen en vroeg of Vincent wilde invallen. Een slinkse move, want zo kon hij gelijk vragen of ik wilde rijden want “de andere spelers hebben geen auto”. Nu had ik eigenlijk weinig zin om op een maandagavond kriskras over Walcheren te rijden om spelers van andermans team op te halen en weer thuis te brengen, maar ja, behalve Vincent speelde ook Laura mee, dus vooruit dan maar.
“So he pawned all his hopes” zong Gladys. Na ruim 3 uur schaken vestigde Vincent zijn hoop op een pion. Een zwarte vrijpion bereikte b2, maar wat Vincent even miste was dat de mooi uitziende zet in werkelijkheid een afgrijselijke blunder was en een vol stuk kostte. Een zeer pijnlijke wending in een tot dan toe erg sterk gespeelde partij. Het eerste opmerkelijke moment in de partij was trouwens ook een pionzet.
Gayan den Hollander heeft net 1. a4 gespeeld en dacht daarmee simpel het paard op d3 te winnen. Na 1 .., d4! 2. cxd4, Dxb4! bleek het juist zwart te zijn die materiaal won (3. Dxd3, Txd4 en het paard op d2 gaat ook verloren). Vanaf hier tot aan kwart over elf speelde Vincent zijn stelling met vaste hand naar winst totdat één moment van onoplettendheid hem dus de partij kostte. Niet als matchwinner maar met slechts een Snickers als troost stapte hij hierna in de auto die hem rond middernacht thuis afleverde.
DZD hield zo onverwacht nog een matchpuntje over aan deze wedstrijd die aanvankelijk op een ruime overwinning voor SKS leek af te stevenen. Alleen Laura Tiggelman had het moeilijk. Ze gebruikte veel bedenktijd maar belandde desalniettemin in een stelling met een pion minder. Met nog één minuut op de klok toonde ze zich echter weer een waar ijskonijn en was het juist haar tegenstander die nerveuzer werd en minder goed ging spelen. De pion werd teruggewonnen en de volgende stelling verscheen op het bord:
Ook de witspeler had intussen niet veel tijd meer maar droomde waarschijnlijk nog steeds van het voordeel dat hij ooit had, maar dat intussen volledig is verdwenen. In ieder geval antwoordde hij op Laura’s 1. .., Tb3 tamelijk vlug met 2. e4. Na voren met die vrijpion! Het enthousiasme was mooi, het antwoord 2. .., h5 mat ontnuchterend.
Martin de Bock was als een vorst uit de opening gekomen en had zijn tegenstander helemaal vastgezet. Toen verslapte zijn spel echter en volgde er een verschrikkelijke counter en slechts met de grootst mogelijke moeite en waarschijnlijk een beetje hulp van zijn tegenstander slaagde Martin er nog in om de partij remise te houden.
Frans Baljeu wist mij maar liefst drie keer te verrassen. De eerste verrassing was aangenaam : hij speelde een prima partij, won een pion en kreeg zelfs de mogelijkheid om de genadeklap uit te delen.
Na 1. f4 zou het zwarte paard weg moeten, waarna 2. Pxf7+ een berg materiaal zou opleveren. Frans miste deze mogelijkheid en wikkelde af naar een toreneindspel met een pion meer. De tweede verrassing was minder aangenaam: met nog steeds een pion meer bood Frans remise aan, iets dat door zijn tegenstander uiteraard dankbaar werd aanvaard. De derde verrassing kwam pas op de terugweg en was veruit de grootste. Comfortabel gezeten op mijn ruime achterbank zei Frans dat hij het fijn vond dat hij mee kon rijden omdat hij zelf al 4,5 uur achter het stuur had gezeten. Met nog slechts een half oog op de weg draaide ik me abrupt om. “Huh, jij hebt toch geen auto??!” Frans blijkt al tien jaar over een bolide te beschikken en is zelf ook erg verbaasd dat hij nooit hoeft te rijden voor teamwedstrijden….
DZD C SKS C
Bram Boone (1495) - Martin de Bock (1539) rem
Rob Oosterlee (1510) - Laura Tiggelman (1540) 0-1
Flip Meijaard (1399) - Frans Baljeu (1360) rem
Gayan den Hollander (1450) - Vincent Tiggelman (1452) 1-0
2-2