verslag: René Tiggelman
Ik heb lang gezocht naar zachtere woorden, maar heb ze niet gevonden: in de wedstrijd om de eerste plaats in de avondcompetitie leverden de spelers van het SKS A-team een collectieve wanprestatie. Zo, dat is er uit. Gemiddeld hadden we op elk bord 150 ratingpunten meer dan de tegenstanders van Denk en Zet, maar met uitzondering van wellicht lange tijd op bord 4 was dat helemaal nergens te zien. OK, de sympathieke spelers uit Scherpenisse speelden echt prima, dus we kunnen niet alles afschuiven op de Souburgers. Niet alles, maar wel veel.
De misère begon al op mijn bord. Ik kwam matig uit de opening, stond lang passief en offerde uiteindelijk maar een kwaliteit om tenminste wat tegenspel te krijgen. Het was niet goed, hoorde ook niet goed te zijn maar tóch kwam daar die ene kans om volledig onverdiend weer een gelijke stelling te krijgen. Die kans miste ik, een tweede kans kwam er niet meer.
Jos leek me met zwart redelijk uit de opening te komen. Wit had geïsoleerde pionnen op c2 en c3, dus ik verwachtte dat Jos wel snel een toren op de halfopen c-lijn zou zetten om de pionnen vroeg of laat op te peuzelen. Even later stond er echter ook een zwarte pion op de c-lijn en moest Jos alle zeilen bijzetten om de stelling in evenwicht te houden. Iets wat ternauwernood lukte.
Het lijkt of Roeland de bui al voelt hangen (foto Merijn)
Jeroen kwam met een piep- maar dan ook echt een piepklein voordeeltje uit de opening maar stuitte op een onverzettelijke tegenstander die geen centimeter terrein prijsgaf. Jeroen wilde absoluut winnen, maar schaarde zich uiteindelijk in het alsmaar groeiende rijtje Souburgers die er dit seizoen op de meest pijnlijke wijze in slagen om remise te vermijden. Eén domme zet en het was gebeurd.
De enige Souburger die wel gewoon leek te doen wat hij moest doen was Roeland. Leek, want in de tijdnoodfase gebeurden er ineens allerlei vreemde dingen en veranderde zijn huizenhoog gewonnen stelling in een positie waarin hij blij mocht zijn dat zijn tegenstander niet meer had dan eeuwig schaak.
Denk en Zet nu dus alleen op kop. Als ze in de laatste ronde niet uitglijden over een Axelse bananenschil kunnen ze zomaar de verrassende, maar terechte kampioen worden.
