Door René Tiggelman
De meeste Souburgers, broekies als ze zijn, zullen het niet weten maar in de jaren 80 van de vorige eeuw zijn er in Vlissingen een aantal roemruchte nachtschaaktoernooien gespeeld. Snelschaken van 8 uur ’s avonds tot 8 uur ’s ochtend in de Willem III-kazerne met Paul van Rooijen als organisator, wedstrijdleider, DJ en plaatsvervangend barman.
Bij één van de edities viel een Brabantse schaker op, die ondanks het straffe tempo van 7 minuten p.p.p.p. al zijn partijen noteerde, zodat hij ze later thuis zou kunnen analyseren. Het zal zo rond half zes ’s ochtends zijn geweest dat hij tegenover de Vlissingse schaker Martin de Smit mocht plaatsnemen. Martin, niet meer helemaal fris en waarschijnlijk ook niet geheel vrij van alcohol, opende de partij met 1.a4 en won vlotjes toen zijn tegenstander rond zet 10 zijn toren op h8 liet instaan. Terwijl de Brabander ijverig de zet Lxh8 noteerde, vertrouwde Martin hem behulpzaam toe “dat is een bekend thema in deze opening”.
Afijn, thema’s in schaakopeningen dus. In Souburg beginnen we elk nieuw seizoen met een thematoernooi met ieder jaar een ander openingsgambiet. Ik dacht eigenlijk dat we de meeste gambieten intussen wel hadden gehad, maar sinds Jos van der Kaap lid is van SKS weet ik wel beter! Je hoeft Jos maar even ondersteboven te houden en de meeste vage gambieten rollen over de grond. Voor dit jaar kwam hij met het Orthoschnapp-gambiet op de proppen. Jeroen, die als een surrogaat-Roeland de functies deelnemer en wedstrijdleider verdienstelijk combineerde, maakte daar trouwens het Orthoschnapps-gambiet van. Waarschijnlijk omdat hij na een blik op de stelling een alcoholconnectie vermoedde.
Ik had, ondanks dat ik al bijna 50 jaar met regelmaat de Franse opening speel, nog nooit van dit gambiet gehoord. Op internet blijkt er echter een grote groep enthousiastelingen te zijn die opgewonden raakt van de zettenreeks 1.e4, e6 2. c4, d5 3. cxd5, exd5 4. Db3, dxe4 5. Lc4, De7 6. Pc3, Pf6 7. d3, exd3+ 8. Le3, d2+ 9. Kf1. Het zal allemaal wel, maar ik was blij dat ik dit jaar 3x zwart en maar 2x wit kreeg. De witpartijen verliepen uiterst moeizaam: remise uit een verloren stelling tegen Henrik, winst uit een remisestelling tegen Jos. De zwartpartijen daarentegen gingen elke ronde soepeler. Brandon ging pas in het eindspel onderuit, Jeroen vroeg in het middelspel en tegen Louis stond na slechts 13 zetten de slotstelling al op het bord.
Met 4,5 uit 5 werd ik dus eerste, een half puntje voor Jos die nu al zal broeden op een nog obscuurder variant voor volgend jaar. Het voorlezen van de eindstand stopte trouwens rond plaats vijf, waardoor we niet weten op welke plek Jeroen is geëindigd.
Ik zag dat Jos zijn verslag van de bekerfinale had opgeleukt met een foto van een lachende familie Van der Kaap met de beker in de handen van zijn jongste dochter. Om ook mijn verslag fotografisch wat op te leuken zal ik binnenkort langs Goes rijden voor een foto van beteuterd kijkende meisjes met lege handen.
