Na de twintigste ronde van de competitie moest René Tiggelman het opnemen tegen naa(r)ste concurrent Jos van der Kaap voor de strijd om de koppositie. Jos is bereid gevonden voor een verslagje over deze partij. Veel plezier met de analyse van Jos.
Sterke dubbelpionnen
Voor mijn partij tegen René waren mijn verwachtingen niet al te hoog gespannen gezien de matige vorm van de afgelopen maanden. Aan het eind van de dondermiddag trok de mist in mijn hoofd echter een beetje op, zodat ik met frisse moed achter het bord plaatsnam.
De opening mondde uiteindelijk uit in een interessante stelling waarin René de druk op mijn paard c3 net behoorlijk had opgevoerd:
Na een zet als Dd3 hoeft wit niet op voordeel te rekenen, zodat ik dxc5 speelde. Dit geeft zwart natuurlijk wel de mogelijkheid om op c3 te slaan. Direct terugslaan is niet goed maar wit kan wel het paard pennen met Dd2, zodat even later deze stelling ontstond (zie onderstaand diagram).
Zwarts laatste zet (Pd7) was waarschijnlijk niet de beste: wit krijgt nu de mogelijkheid de dames te ruilen op een manier die anti-positioneel lijkt, maar door de specifieke kenmerken van de stelling toch goed is, zodat na 13.b4 Pe4 14.bxa5 Pxd2 15.Kxd2 Pxc5 16.f3 Ld7 17.Lf2 Tc8 18.Tb1 a6 niet de rare witte dubbele a-pion maar vooral pion b7 het zwakst is, waarbij de pion op a5 de zet die zwart eigenlijk zou willen spelen ipv 18.a6, namelijk 18.b6, voorkomt. Daardoor kon hier ik eerst op c5, en daarna op b7 en a6 slaan met een aangenaam voordeel.
UIteindelijk ontstond deze stelling, waarin wit het voordeel heeft vastgehouden maar nog niet duidelijk is of dit beslissend is (zie diagram hieronder).
Hier sloeg Rene op g4, waarna weer een voorbeeld ontstond van een sterke dubbelpion. Door de volgende zet g4-g5 te spelen heeft de zwarte koning geen toegangsveld op de koningsvleugel, terwijl wit op zijn gemak op de damevleugel binnenwandelt. Een paar zetten later gaf René op.
Een partij waar ik tevreden over kon zijn en die de spanning weer wat terugbrengt in de competitie. Wie weet kan ik het René nu nog wat moeilijker maken op weg naar zijn zoveelste clubtitel.
Hierbij nog een impressie van de partij tussen Jos en René. René zit hier erg comfortabel en is in diepe concentratie verzonken (Foto Roeland Alders).
Tot zover de analyse van Jos. Er werd natuurlijk nog meer geschaakt. Roeland Alders speelde tegen Hans Groffen. Hans kwam goed uit de opening en leek wel licht voordeel te hebben. Uiteindelijk werd er afgewikkeld naar een gelijk eindspel en werd remise overeengekomen. Bij het invoeren van de partij had Roeland nog een aardige voortzetting gemist. De eerste zetten had ie gezien, maar het vervolg niet. Dan houdt het op he.
Bert Henderikse was weer eens van de partij en met succes. De dame van Albert Vermue werd naar het midden van het bord gelokt en dat kwam Albert uiteindelijk duur te staan. Bert kreeg voordeel en wist zo zijn vijfde punt te pakken uit net zoveel ontmoetingen.
Erik Wolf won van Raymond van de Ven. Raymond maakte het Erik gemakkelijk door een stuk te offreren zonder eigenlijk compensatie te hebben. Met een stuk minder was er voor Raymond ook een stuk minder aan. Het leverde hem een nederlaag op.
Martin Koolhoven kwam wat stroef op gang tegen Eric Bouman, maar toen de motor ging lopen was er geen houden meer aan. Met een paard en loper tegen een toren en een prachtig centrum met pionnen was het een kwestie van tijd voor een zege. Die kwam er dan ook.
Jan Engelen won van Frans Baljeu die verrassend vroeg opgaf voor zijn doen. Jan speelde goed en Frans wat minder. Misschien was Frans wat afgeleid door René die naast hem zat. In ieder geval was het Jan die de volle buit pakte in het eindspel.
Wessel Kuiper leek het wel aardig te doen totdat zijn paard gepend kwam te staan. Tegenstander Johanna Brouwer wist daarmee het paard ook te winnen, want als het paard weg zou gaan dan zou er een toren verloren gaan.
Tot slot was het Kees Polderman die Joas Fontijn versloeg.
Dan nog de Beker van Souburg. Henrik speelde met de zwarte stukken tegen Alex Jonkheer. Alex was snel stil nadat Henrik een flinke aanval op de witte koning had ingezet. Een stukoffer ruineerde Alex zijn stelling en daarmee gloort de halve finale van de Beker voor Henrik.
Henrik Westerweele (links) is hier Alex Jonkheer aan het oprollen ondanks dat Alex er warmpjes bij zat (Foto: Roeland Alders).