Niet lang nadat Ricardo op zeer subtiele wijze zijn eindspel had gewonnen en de 6(!) schakers van Waalwijk met een 7,5 - 0,5 nederlaag terug naar Brabant waren gestuurd, vielen gisteravond 15 man van SKS1 en SKS2 binnen bij de parel van de Souburgse horeca: restaurant Happy Garden. Deze zaak is nu al een aantal jaren het etablissement waar SKS1 luidkeels zijn overwinningen viert of (nauwelijks minder rumoerig) zijn nederlagen tracht te vergeten. Het is fijn om te zien dat steeds meer spelers van SKS2 de schroom van zich afwerpen, mee gaan eten en zelfs nu en dan iets durven te zeggen.
Zoals het vaak gaat kwamen na de soep en de eerste biertjes de sterke verhalen op tafel. Zo was er bijvoorbeeld een anekdote over Landau-Terneuzen speler Janco Dees die had meegespeeld in de wedstrijd tegen SKS2. Smakelijk werd verteld over een eerdere wedstrijd waarin Janco grote moeite had gehad om het clubgebouw van SKS te vinden. Na een urenlange rit op zijn brommer door de straten van Souburg en Vlissingen, waarin hij volgens overlevering en ooggetuigen zowel langs de Willem III-kazerne als meermaals (!) voorlangs ons clubgebouw had gereden, stormde hij vlak voor twee uur eindelijk binnen om met de helm nog op zijn hoofd net op tijd zijn eerste zet te doen.
Nu vraagt ieder sterk verhaal natuurlijk om een nog sterker verhaal, dus Bert ging er eens goed voor zitten. Wisten jullie, zo sprak hij op samenzweerderige toon, dat ik diezelfde Janco Dees met wit in het Hollands na de zetten 1. d4, f5 meerdere keren, en dat is ongelogen, 2. Dd3!?!?!? heb zien spelen. De monden van de jonkies Roel, Roeland en Robin vielen verbaasd open. 2. Dd3!?!?!?, echt?? Bert leunde tevreden achterover, als het op verhalen vertellen aankwam kon hij de jeugd nog steeds wat leren. Een paar tellen later was het echter Berts mond die vol ongeloof zo ver openstond dat zijn kin een op het tafellaken gemorst restje soep op een haar na raakte. De man van wie Janco Dees 2. Dd3!?!?!? had geleerd bleek direct naast hem aan tafel te zitten!
In het jaar des Heren 1989, toen Roel en Roeland nog op de basisschool zaten, Robin net leerde fietsen zonder zijwieltjes en Bert zichzelf nog omschreef als jong en mooi, speelde Janco in de Vlissingse Willem III-kazerne (een zaal die hij dus telkens moeiteloos weet te vinden) de volgende partij:
René Tiggelman – Janco Dees
1.d4 f5 2.Dd3!?!?!?
2...g6?! 3.h4 Hupla!, aldus de analyse van Cor Jansen die de partij opvallend genoeg vond voor zijn wekelijkse rubriek in PZC 3...Lg7?! Beter is 3...Pf6 4.h5 Pxh5 5.Txh5 gxh5 6.Dxf5 d6 7.Dxh5+ , ook al heeft wit zeker heeft genoeg compensatie voor de kwaliteit. 4.h5 e5? 5.hxg6 hxg6 6.Txh8 Lxh8 7.Dg3
Dubbele aanval op e5 en g6 7...Df6 8.dxe5 De6 9.Pf3 Pc6 10.Pc3! Cor: Wit ontwikkelt snel zijn stukken. Dat is belangrijker dan het strak vasthouden aan het veroverde pionnetje. 10...Pxe5 11.Pd4 Cor: Het begin van een woeste galoppade van de witte paarden. 11...Df7 12.Pdb5 d6 13.Pd5
13...Kd8 Tsja, 13...c6 14.Pxd6+ of 13...Dxd5 14.Pxc7+ waren nog slechtere opties 14.Lg5+ Pf6 15.Pdxc7 Tb8 16.Td1 Ld7 17.Pxd6 De7 18.Pd5 Cor: De paarden voeren een prachtige circusdans op. 18...De6
19.Dxe5 Dxe5 20.Pf7+ Ke8 21.Pxe5 Pxd5 22.Pxd7 Kxd7 23.Txd5+ 1-0 Cor Jansen, die de partij sowieso tamelijk jolig becommentarieerde, merkte nog vrolijk op dat wit de loper op f1 helemaal niet nodig heeft gehad.
En zo zit zoals het hoort het sterkste verhaal aan het eind. Dat is niet Dees’ wilde rit op zoek naar de speelzaal. Ook niet het ternauwernood schoon blijven van Berts onderkaak. Nee, er blijkt dus ooit een tijd te zijn geweest dat René niet al op zet zes probeerde de dames te ruilen om vervolgens een saai eindspel uit te melken.
Beste lezer, uw mond staat open…