Aangezien teamleider Merijn zelf niet kon meespelen had SKS-C een invaller nodig voor de uitwedstrijd tegen De Zwarte Dame-B. Ook al zijn we intussen de grootste vereniging van Zeeland, toch leek het lange tijd onmogelijk om iemand te vinden die bereid was om op een maandagavond de A58 op te draaien voor een reisje van krap 40km naar Kruiningen. Uiteindelijk was het jeugdspeler Vincent Tiggelman die bereid bleek één avond zijn laptop dichtgeklapt te laten en zijn debuut te maken in een seniorenteam.
Aangezien zus Laura ook in SKS-C speelt en de dinsdag gewoon weer een schooldag is, besloot vader René om de kids apart van het team zelf naar Kruiningen te brengen zodat ze na afloop niet op de partijen van de "oudjes" hoefden te wachten. Een actie waarmee achteraf eigenlijk alleen de oudjes blij konden zijn, want Laura speelde veruit de langste partij. Maar daarover later meer.
Was Vincent nerveus voor zijn debuut in SKS-C? Even leek het erop want zo vlak voor de Vlaketunnel werd het toch wel erg stil op de achterbank. Het bleek echter het tegenovergestelde: hij was rustig in slaap gevallen! Eenmaal in de speelzaal was hij weer volledig wakker, maar dat kon niet verhinderen dat hij in de opening een dubbele aanval miste waardoor hij al snel 2 pionnen kwijtraakte. Vincent bleef rustig verder spelen en maakte het zijn tegenstander nog zo moeilijk mogelijk, maar de 2 pionnen extra gaven in het verre eindspel uiteindelijk toch de doorslag.
Jaap van de Plasse won op bord 1 al vroeg in de partij materiaal maar door een onhandige pionzet en een erg ruim gebruik van de bedenktijd maakte hij het zichzelf nog moeilijk. Gelukkig zag hij met nog een paar minuten op de klok de juiste afwikkeling: een kwaliteit werd teruggeofferd waarna het eindspel simpel gewonnen was.
Martin de Bock leek met zwart op bord 2 voor het tweede bordpunt te gaan zorgen. Al vroeg in de partij stond hij als een vorst: de vijandelijke koning stond angstig op d1, de meeste witte stukken stonden er beteuterd omheen en hij kon op wel 8 verschillende manieren een pion winnen. Helaas dacht Martin dat er ook nog een negende manier was, hij had echter een venijnige counter over het hoofdgezien. Toen Martin ook nog eens voor de van-kwaad-tot-erger-variant koos was de ellende niet meer te overzien.
Laura is in vergelijking tot haar broer al een ervaren rot in het teamschaak. Al die ervaring ten spijt verloor ze in de opening een pion op vrijwel dezelfde manier als ze eerder dit seizoen ook in de wedstrijd tegen Middelburg zo'n houtje weggaf. Ze bleef echter goed opletten en slaagde er later in via een mooi tijdelijk stukoffer de pion weer terug te winnen. Er volgde een ingewikkelde partij waarin de kansen een paar keer keerden. Beide spelers gebruikten veel bedenktijd en zaten regelmatig onder de 1 minuut. In een stelling die min of meer gelijk was, maar die wel vol zat met penningen, aftrekaanvallen, onderste rij-grappen en niet voldoende gedekte stukken, dacht haar tegenstander 1 seconde te lang na. Net toen hij de klok wilde indrukken was zijn bedenktijd op. Zo werd het dus 2-2 en konden we eindelijk naar huis.
Vincent wist op de terugweg wel wakker te blijven. Hij had het meespelen zelfs erg leuk gevonden. Weliswaar had hij verloren, maar hé, dat doet Merijn zelf ook altijd...
Marko Burger – Jaap van de Plasse 0-1
Ton van Vliet – Martin de Bock 1-0
Wilco Krijnsen – Laura Tiggelman 0-1
Erik Dek – Vincent Tiggelman 1-0