Het eerste team heeft mede door een overwinning op het al gedegradeerde Middelburg de tweede plaats bemachtigd. Omdat Sliedrecht niet van Goes kon winnen kwamen de Souburgers langszij en werden we op bordpunten tweede. Overigens werd Middelburg in eigen huis met 5,5-2,5 verslagen.

Voor het ingaan van de laatste ronde werd er stilletjes toch wel gehoopt op een monsterscore tegen de Middelburgers. Het verschil in rating is behoorlijk en daarbij kwamen de Middelburgers niet in hun sterkste opstelling op. Er zijn in het verleden wel eens scenario’s geweest dat degene met een remise na afloop de sigaar was na een 7,5-0,5 overwinning. Ook nu behoorde dat tot de mogelijkheden, al was er sowieso één speler die de goden verzocht had dit niet te laten gebeuren. Diegene is in het slot van dit verslag aan de beurt.

Het startschot was er van wedstrijdleider Paul van Rooijen die verzocht had om mijn tegenstander (Alex Jonkheer red.) zo lang mogelijk bezig te houden om eventuele geluidsoverlast te voorkomen. Alex speelt ook intern voor Souburg en met zijn harde stemgeluid zorgt hij onbedoeld wel eens voor iets te veel geluid. Dat lange bezighouden lukte overigens onnodig, maar ik moet zeggen Alex was gewoon stil en ook na afloop deed hij het rustig. 

Na het startsein was het Jeroen die als eerste groot voordeel kreeg. Zijn tegenstander Sjaak Steijn was na een paar zetten al materiaal kwijt en Jeroen hield elke compensatie uit de stelling om vervolgens redelijk eenvoudig het punt te laten noteren.

Daar leek Bert ook gehoor aan te geven. Tegen Dick Wolters had hij al snel een prima stelling en nota bene een stuk meer. Omdat Bert onderweg beren tegenkwam duurde deze partij langer dan gepland en daarmee was Rogier eerder klaar met zijn partij. Tegen Willem van Sluijs, toch wel een gevaarlijke schaker, had hij een pion gewonnen en daarbij had hij nog een goede stelling ook. Moet niet gekker worden. Willem zag er geen brood meer in en gaf op.

Dan de schlemiel van de middag Corné genaamd, althans dat dachten we allemaal halverwege de wedstrijd. Hij speelde tegen een hoestende en proestende tegenstander die meerdere malen verloren had tegen Souburgse tegenstanders in de externe competitie. Normaal vliegen de stukken je dan om de oren. Nu gebeurde dat niet. Corné had niets vanuit de opening en de geplande koningsaanval kwam niet van de grond. Op de damevleugel was het wankel. De ongelijke lopers brachten uitkomst en daarmee werd het remise. Op papier had Corné dit wel moeten winnen, maar in dit seizoen was duidelijk dat hij tegen lager gerate spelers met wit niet kon winnen en tegen sterkere tegenstanders met zwart ‘gewoon’ wel wist te winnen. Bijzonder.

Gezien de stellingen op de borden konden de Souburgers wel eens uitlopen naar een dikke winst. Bert stak daar eigenhandig een stokje voor. Zijn totaal gewonnen stelling met een stuk meer was opeens een ruïne. Het stuk meer was verdwenen en de stelling die ontstaan was was prompt verloren. Bert zijn tegenstander speelde de stelling daarna overigens wel erg netjes uit naar de winst, waarna Bert beteuterd achterbleef.

René greep daarna de winst op Paul Koster die ze tegen onze kopman hadden geposteerd. Paul kwam in flinke tijdnood in een mindere stelling en daar wist onze René wel raad mee.

Robin was de volgende met een overwinning. Het leek allemaal wel aardig voor hem tegen de sympahieke teamleider van de Middelburgse opponent, maar ik zag niet 1, 2, 3 de winst. Robin wel, waarmee de match binnen was.

Roeland was zoals gezegd bezig tegen Alex. Vanuit de opening was er geen vuilte aan de lucht, alleen in het middenspel ging de motor haperen. Op diverse momenten had een betere voortzetting een sneller einde gemaakt aan de partij, maar net als zijn buurman Bert aan bord 6 kwamen de beren op de weg. De goede stelling werd minder en minder en leek naar een remise te gaan. Roeland moest zelfs nog uitkijken voor een vrije f-pion van Alex, al was niet duidelijk of deze zelfs nog een nederlaag kon opleveren. Een aanval op de loper en een c-pion bracht licht in de duisternis voor Roeland. Alex had de pion gewoon moeten weggeven en had dan niet meer verloren. Nu hij aan de pion bleef hangen met zijn loper was het opeens klaar. De ongelukkige witte koning werd naar schaakmat geleid en daarmee mocht Roeland zijn handen dichtknijpen.

Tot slot hadden we de goden nog over die verzocht werden de score anders te laten worden dan gepland. Henrik speelde tegen Marcel Nellen, die dit seizoen voor de Middelburgers mooie en verrassende overwinningen had binnengehaald. Zijn speelstijl is leuk, maar ook wel wat rommelig. Dit seizoen een voordeel gebleken. Tegen Henrik kwam hij er in het begin totaal niet aan te pas en met een kwal minder leek Henrik zich ook aan de goede kant van de score te begeven. Toen kwam opeens een appje bovendrijven in de Souburgse groepsapp waarin stond dat iedereen wel van Nellen zou gaan winnen. Dit was overigens totaal niet arrogant bedoeld, maar meer om Nellen te stoppen met zijn puntenmachine. De goden werden wakker en Henrik zijn stelling werd prompt omgedraaid naar een verloren stelling. Zodoende een 5,5-2,5 overwinning voor Souburg. Wellicht had de teamleider Henrik niet tegen Marcel op moeten stellen en hadden de andere 7 spelers wel van hem gewonnen. We zullen het nooit weten.

Al met al hebben we als team een goede prestatie neergezet gedurende het gehele jaar en mogen we trots zijn op een mooie tweede plaats achter de kampioen Het Witte Paard 2.