SKS heeft de volgende ronde in het landelijk bekertoernooi veilig weten te stellen. Rokado uit Nieuw-Beijerland (waarvan een kleine 2 weken geleden nog smadelijk werd verloren in de KNSB-competitie) kwam er nu niet echt aan te pas.

René trof dezelfde tegenstander als in de teamwedstrijd, maar nu met verwisselde kleuren. Wit probeerde een obscuur ogend zijvariantje tegen het Hollands, maar René kwam al snel prima te staan. Toen de alles-of-niets-aanval van wit niet concreet werd, deed zijn onderontwikkelde koningsstelling hem de das om.

Jeroen had zich in Nieuw-Beijerland nog aan de malaise onttrokken. Nu begon hij in een niets-aan-de-hand-stelling te knoeien. En als Jeroen gaat knoeien, kan hij dat als de beste. Ogenschijnlijke remisevarianten werden verkeerd getaxeerd en de verliesvariant kreeg pas díe inschatting toen het kwaad al lang geschied was: 1-1.

Onderwijl was Robin weer eens op zijn beroemde pion gaan zitten met de daar eveneens bijbehorende – op het oog – passieve stelling. De echte kenners weten dan wel hoe laat het intussen is: 1. Robin geeft geen krimp, 2. de pion zie je nimmer meer terug en 3. hij trakteert je als dank op een nul.

Alle hoop was gevestigd op Bert en die had het goed voor elkaar. In Nieuw-Beijerland wilde hij per se op een hoger bord zitten dan Roeland en dat lukte hem deze wedstrijd ook, we speelden immers op de bovenverdieping… Gelukkig had hij ook zijn schaakcapaciteiten mee naar boven gezeuld. In een interessante partij (vooral vanwege de niet gespeelde varianten) wist hij – ondanks Bosteriaanse paarden en lopers op f1 en d1 – uiteindelijk zijn tegenstander te verschalken.