Waar René Tiggelman en Jeroen Hekhuis uit moeten maken wie de Souburgse titel zou grijpen lijkt René toch de langste adem te hebben. René speelde zelf voor de Souburgse Beker en verschalkte Jean-Pierre van Gemert. Dit resultaat telde niet mee voor de competitie dus Jeroen kon bij winst goede zaken doen.
Jeroen speelde met de zwarte stukken tegen Henrik Westerweele. Na een wat mindere periode doet Henrik het weer wat beter. Een interessante partij kwam op het bord. Jeroen overzag een grapje en Henrik kwam snoepte een pion mee met daarbij nog een prima stelling ook. Daarna leek het gespeeld, maar Jeroen gooide er nog een toren tegenaan voor eeuwig schaakkansen. Even leek het erop dat Henrik met zijn koning niet uit de schaakjes kon lopen, maar uiteindelijk ontkwam hij aan de vijandelijke dame. Een pijnlijke nederlaag voor Jeroen, aangezien hij dichterbij René had kunnen komen.
Henrik Westerweele (op de achtergrond) aan het nadenken. Op de voorgrond Bert Henderikse die flink aan het peinsen is.
De partij tussen Max Toetenel en Roeland Alders was behoorlijk saai. Max, met de witte stukken ruilde alle stukken zo'n beetje af. Met een paard-toren eindspel werd de vrede getekend.
Jan Coppoolse had lang de overhand tegen Carl Schoor. Waarschijnlijk zat er wel een winnende voortzetting in, maar in een ongelijk loper eindspel (met beiden een toren en wat pionnen) werd remise overeengekomen.
Bert Henderikse (ook te bewonderen op bovenstaande foto) maakte dankbaar gebruik van de tijdnood van Arend Bandsma. Arend stopte veel tijd in een aanvalsplan. Bert hield kon alles makkelijk pareren en Arend moest snelle keuzes maken. Bert bleef kalm en wachtte zijn kans af. Die kwam ook en werd meteen verzilverd.
Albert Vermue was erg snel klaar met Tom van Gemert. Albert won snel wat materiaal en daarmee was het wel gespeeld. Alex Jonkheer ontdeed zich van Henrik Geertse. In een toreneindspel won Alex een pion. Die pion werd de held van het bord want hij liep vrij naar de overkant, waardoor Henrik het wel voor gezien kon houden.
Martin de Bock ging flink de boot in. Tegen Frans Baljeu stond hij als een vorst. Beide spelers hadden een toren. Martin een prima loper tegen een paard van Frans dat alleen maar kon tegenhouden. De twee pluspionnen leken de match te beslissen totdat Martin een dubbele aanval van het kreupele paard toeliet. Na nog wat gemodder wist Frans het punt binnen te slepen.