De derde ronde van de Wintercompetitie liet veel strijd zien. Jean-Pierre van Gemert wilde per se voor de derde keer op rij als laatste klaar zijn en stelde deze curiositeit veilig door een bardienst te aanvaarden.
Hans Groffen moet niets weten van dat langzame gedraal. Ook deze ronde was het pats, boem, klaar. De arme Laurens van Dijk was het slachtoffer. Na stukverlies kon al ruim voor 21u00 bij de overige borden gekeken worden. Ook Walter Franse kon de plek achter zijn bord snel verlaten voor een plek aan de bar. Tegenstander Joas Fontijn maakte iets te veel fouten om aanspraak te kunnen maken op een resultaat.
Tom van Gemert had het erg lastig tegen Xander Joosse (en het jeugdtempo). Xander had winstkansen, maar speelde te snel en met een geniepig trucje wist Tom alsnog de rollen om te draaien. Kees Polderman verweerde zich kranig tegen Henrik Geertse, maar een dameoffer met mat was hem toch te machtig.
Bizar was de partij tussen Martin Koolhoven en Alex Jonkheer. Martin kwam al snel goed te staan en won eenvoudig een pion. Zoals wel vaker kostte dit Martin erg veel tijd en dat had hij moeten bekopen met een nederlaag. Alex, begonnen aan zijn tweede jeugd, speelde nog sneller dan een jeugdspeler en zag niet dat die eenvoudig mat in twee kon geven. In plaats daarvan ging het helemaal mis en kon Martin alsnog een punt bijschrijven.
Sipke Cuperus, vorige week nog goed voor een keurige remise tegen Robin Bosters, kon geen potten breken tegen Merijn van Broekhoven. Daarnaast had hij de pech dat Merijn de schaakboeken, die hij vorige week voor zijn verjaardag had gekregen net helemaal had uitgelezen. Koos Zomer had weinig moeite met Jan Coppoolse. Vanuit de opening werd Jan steeds wat verder teruggedrongen en materiaalverlies kon dan ook niet meer uitblijven.
Het duel der Middelburgers (Martin de Bock tegen Bert Henderikse) werd in het voordeel van laatstgenoemde beslist. Het eindspel dat ontstond leek richting remise te kabbelen. Bert heeft zich dit seizoen echter voorgenomen géén remises te spelen om zodoende Roeland te dwingen een keer wat anders over hem te schrijven. Hij ging nog eens goed zitten voor het eindspel en Martin wist het uiteindelijk niet droog te houden. Hetzelfde gold voor Max Toetenel. Tegenstander René Tiggelman kwam beetje bij beetje beter te staan en ineens ging het helemaal mis voor Max.
Tenslotte nog het duel tussen de nummers 1 en 2 van de ranglijst Jeroen Hekhuis en Henrik Westerweele. In een Tarrasch kwam Henrik met een geïsoleerde pion te zitten. Op zich geen punt, maar als die uit alle macht verdedigd moet worden, is het toch niet helemaal goed gegaan. Uiteindelijk ging deze pion eraf en hoewel Henrik zich taaier had kunnen verdediger brak deze pion hem in het eindspel op. Het resterende paardeindspel werd soepel gewonnen door Jeroen.