verslag: René Tiggelman
Gisteravond stond de ultieme derby in de avondcompetitie op het programma: SKS A tegen SKS B. Voor de gelukkigen van SKS B gold het als een uitwedstrijd, waardoor de spelers van het A-team het zonder consumptiebon moesten stellen. Het in je team laten meespelen van de penningmeester levert verrassend weinig voordelen op... Achteraf gezien was het ontbreken van de consumptiebonnen trouwens helemaal niet zo erg, want het waren uiteindelijk de mannen van het B-team die één voor één op de koffie kwamen.
Een rondje langs de borden.
Ik weet niet of het meespelen van Jos nu wel zo’n goede invloed heeft op zijn teamgenoten. Zeker bij Jeroen heb ik zo mijn twijfels. In plaats van een normale partij te spelen, deed hij namelijk alleen maar zijn uiterste best om ook eens in 9 zetten te winnen. Zich verkneukelend om het grapje 9. h3?, Pd4! keek hij beteuterd als een verstopte kleuter wiens voeten onder het gordijn uitstaken toen Albert gewoon 9. g3 antwoordde en een iets betere stelling kreeg. Even later schudde Albert routineus ook nog even een correct stukoffer uit zijn mouw, maar daarna raakte onze voorzitter tamelijk ploseling het spoor bijster en moest hij na een korte counter van Jeroen pardoes zijn koning omleggen.
Willem slaat de laatste tijd regelmatig de clubavond over om te zingen in een koor en had het geluk tegen muziekkenner pur sang Roeland te mogen. De vraag die de hele avond boven de stelling hing was natuurlijk wie wie een toontje lager zou kunnen laten zingen. Uiteindelijk was het Roeland die opgelucht “Time is on my side” mocht aanheffen toen Willem zijn bedenktijd op was. Afijn, flauwe grappen terzijde, het was een boeiende partij waarin Roeland uiteindelijk wat materiaal wist te winnen maar Willem intussen een stevig uitziende stelling had opgebouwd. Zonder hulp van de klok had Roeland er zeker nog flinke kluif aan gehad om het volle punt binnen te halen.
Ook de overwinning van mijzelf op Carl was bepaald niet vlekkeloos. Weliswaar ging de opening naar wens, maar na wat minder nauwkeurige zetten was het minieme voordeel volledig verdwenen en na 22. Kf1? was de witte stelling zelfs rijp voor de sloop.
Carl speelde 22. .., Txf4! Een zet die slechts 1 uitroepteken krijgt, omdat 22. .., d3!! nog veel sterker was: 24. e3, Txc1 25. Txc1, d4! en volgens de computer heeft zwart winnend voordeel.
Ik had 22. .., Txf4 wel gezien, maar als compleet ongevaarlijk ingeschat omdat wit na 23. gxf4, Dxh4 24. Da8+, Kh7 25. Dxd5 alles onder controle heeft. Waar ik geen moment aan gedacht heb (en Carl gelukkig ook niet) was na 23. gxf4, de zet d3!! (alweer die zet) 24. e3, Dc8! en ook van deze stelling zegt de computer dat zwart erg goed staat. Maar ja, Carl speelde geen 22. .., d3 en zelfs geen 23. .. , Dxh4 maar speelde om het schaak op a8 er uit te halen eerst 23. .., Kh7. Pas na het ontnuchterende 24. Dxf7 zag hij dat ook nu na het slaan op h4 de pion op d5 verloren gaat. Na nog enige onsuccesvolle pogingen de zaken te compliceren gaf Carl de partij zo’n 10 zetten later op.
Terwijl het halve ei voor het oprapen lag, koos Henrik tegen Jos uiteindelijk voor een lege dop. Het was een partij waarin Jos meerdere keren in het voordeel kwam waarna hij het telkens weer liet verzanden in een gelijke stelling. Met beiden extreem weinig tijd op de klok ging Henrik uiteindelijk definitief in de fout. Ondanks dapper verweer (Jos moest zelfs even opletten dat hij niet mat werd gezet) en ondanks de aanwezigheid van lopers van ongelijke kleur lukte het Henrik niet meer om de promotie van de zwarte b-pion te verhinderen.
SKS A – SKS B 4-0
Jos van der Kaap – Henrik Westerweele 1-0
René Tiggelman – Carl Schoor 1-0
Jeroen Hekhuis – Albert Vermue 1-0
Roeland Alders – Willem Brouwer 1-0