Normaal is René toch best wel serieus, maar nu was hij met zijn overwinning de lachende derde omdat de nummers twee en drie van de ranglijst onderling het punt deelde.
Zelf speelde René tegen Eric van Driel. Al snel had de huidige kampioen een prima stelling. Het eindspel met een pion meer werd later in zijn voordeel beslist.
Waar twee vechten om een been (de koppositie) gaat de derde er mee heen. Roeland Alders en Jeroen Hekhuis streden onderling om in het spoor van René te blijven. Er kwam een Siliciaan op het bord waar her en der wel wat tactische grappen te vinden waren. Uitendelijk waar het vuur uit de stelling verdwenen was werd remise overeengekomen.
Bij welke partij het absoluut geen remise werd was die van Alex Jonkheer en Max Toetenel. Normaal zegt Alex nog wel eens dat ie goed stond, maar daar kwam hij nu niet aan toe. Max kreeg een pracht paard en de dame van Alex was lam geslagen. Een nare partij zou Alex zeggen.
Max (links) in zijn pletpartij tegen de arme Alex.
Carl Schoor stond continu beter tegen Kees Verberkmoes, maar hij wist de winst maar niet te vinden. Kees vertelde na afloop hoe hij eerder had moeten winnen. Uiteindelijk won Carl wel, maar Kees miste een ultieme kans op remise. In een eindspel met een paard en pion voor Carl tegen een loper voor Kees had Kees de kans het paard te pakken waarna oppositie remise geeft. Hij liet dit na en daarna was een paardvork erg pijnlijk en wist Carl alsnog de overwinning binnen te harken.
Laura Tiggelman en Martin de Bock deelden na een partij met wisselden kansen het punt. Martin had vanuit de opening wel een prettigere stelling. Na wat passievere zetten was het opeens wit waarbij de stukken beter samenwerkten. Uiteindelijk vonden ze beiden een remise wel okay.
Bram Baljeu schoot een bok tegen Jean-Pierre van Gemert. Jean-Pierre leek wel wat beter te staan, maar er leek in eerste oogopslag niet veel aan de hand. Met Dg3? Was de partij meteen klaar. Met een Koning op g1 was het Jean-Pierre zijn paard die een ongedekte loper op e2 sloeg.
Albert Vermue kwam niet best uit de opening tegen Kees Polderman en Kees leek erg goed te staan. Albert wist er met handigheidjes uit te komen zijn zwakke zwarte loper werd opeens een held omdat hij op de lange diagonaal Kees flink pijn deed. Dat was ook de inleiding voor Kees om op te geven.
Johanna Brouwer had een prima stelling met een pion meer tegen Brandon Haasbroek. Een flauw grapje leverde Brandon een stuk op. Johanna vocht nog voor wat ze waard was, maar Brandon kon zijn zenuwen nipt in bedwang houden en won.