Aangezien Roeland Alders van zijn vriendin mee móest naar de schouwburg (ja jongemannen, bezint eer ge begint....), had SKS A een invaller nodig in de laatste en allesbeslissende wedstrijd van de ZSB-competitie, uit tegen Middelburg. De meest voor de hand liggende keus zou Robin Bosters zijn, maar ja die had net bij een voetbalwedstrijd een been gebroken. Dit nieuwtje, dat Alex Jonkheer één dag voor de wedstrijd had opgevangen tijdens de Souburgse clubavond, had in no-time de Middelburgers weten te bereiken. Groot was dan ook de verbazing van iedereen, die van “de brekebeen” misschien nog wel het grootst, toen Robin vrolijk de speelzaal binnenwandelde! Alex had zich laten foppen door het onschuldige babykoppie van Roeland die het hele verhaal uit zijn duimpje had gezogen.
List en bedrog gingen dus vooraf aan deze wedstrijd waarin beide teams aan een 2-2 gelijkspel genoeg hadden: SKS voor de titel en Middelburg om zeker te zijn dat het niet zou degraderen. Toen de klokken aangingen kwam echter aan al het gekonkel een eind en werd er op alle borden serieus geschaakt. Henrik Westerweele wist als eerste een punt te scoren voor SKS, in een scherpe Franse opening verdwaalde tegenstander Aart Kögeler ergens in de vele ingewikkelde varianten. Kort daarna voegde Jeroen Hekhuis een half puntje toe aan de Souburgse score. Jeroen had het in de opening wat lastig tegen Maarten Westerweele, kwam in het middenspel goed terug maar leek in het eindspel weer wat in de problemen te komen. Een goed getimed remiseaanbod zorgde er echter voor dat Middelburg niet terug in de wedstrijd kwam.
Intussen liet Robin zien dat hij niet alleen fysiek maar ook mentaal zo fris als een hoentje was. Paul Koster had geen prettige avond, zijn stukken konden zich de hele partij nauwelijks bewegen en uiteindelijk werd hij ook nog eens pardoes mat gezet.
1. Lxe6!, Kxe6 (?) 2. Db3 1-0
Zo kon René Tiggelman dus de befaamde kers op de taart gaan zetten. Onder het toeziend oog van de supporters Bert Henderikse en Roeland Alders (die blijkbaar de nabijgelegen schouwburg uit had weten te sluipen) wist René in een partij met weinig strategie en veel tactiek Marcel Nellen de baas te blijven. Tijd dus voor.....ach nu zie ik pas dat ik het verkeerde Queen-lied in de titel heb gezet. Ik bedoelde natuurlijk: We Are The Champions!
