Althans, zo lijkt het. Zowel René als Jeroen doen al weken (het hele jaar?!) verwoede pogingen om van plek 1 af te komen respectievelijk om niet de koppositie te pakken. René presteerde het onlangs zelfs om in het onderlinge duel in een compleet gewonnen stelling opzichtig zijn dame weg te blunderen. In de matig bezochte 30e ronde van de Wintercompetitie moest René ook nu alles uit de kast halen om een overwinning te voorkomen, maar door op het laatst zijn troefkaart amateurisme in te zetten, wist hij ternauwernood nog een nederlaag te scoren. Jeroen zag het allemaal met lede ogen aan; hoe moest hij in godsnaam (en als het even kon iets minder opzichtig) nou nog zijn veelbelovende eindspel verknoeien? Een flink portie aangeboren onhandigheid zorgde er gelukkig nog voor dat hij voorlopig in het spoor van René blijft.
René bouwde met zwart tegen Martin de Bock gestaag aan een fraaie koningsaanval. Met volledige focus op de vele wegen die het volle punt zouden opleveren, overzag René de enige mogelijkheid die Martin had, namelijk mat achter de paaltjes. Jeroen stond vanuit de opening wat gedrukt tegen Henrik. Maar met flink wat geduld knapte zijn stelling zienderogen op met een dikke pionwinst als resultaat. Toen Henrik zijn tijd ook opraakte, lanceerde die een alles-of-niets-aanval. Jeroen miste een eenvoudige mogelijkheid op een zeker winnend eindspel van 2 paarden + 4 pionnen (waaronder een sterke vrijpion) tegen een toren + 3 pionnen en belandde pardoes in een kansloze stelling met een kwaliteit minder, een voor hem kwaliteitsloos eindspel dus...
Alex kraaide dat het in zijn partij lang goed ging, maar dat het eindspel hem de nekdas omdeed. Ongetwijfeld zal Bert echter na de opening al getaxeerd hebben, dat de pionnenstructuur van Alex in een eindspel zo lek als een mandje zou zijn. Een beetje nonchalant stukken ruilen en Bert bereikte zomaar zijn gewenste gewonnen eindspel. Laura had zich door de partij van haar vader kunnen laten inspireren, want een onderste-rij-grapje had haar tegen Frans zomaar een stuk kunnen opleveren. Niet veel later zou mening schaker toch niet graag in Frans zijn schoenen hebben gestaan, toen Laura een beslissende tweede dame haalde. Haar broertje Vincent had minder lang nodig. Tegen Christiaan snackte hij wat pionnen van het bord, die in het eindspel goed van pas kwamen. Eén duel eindigde onbeslist: Wolfgang en Kees Polderman zagen beiden niet hoe ze nog vorderingen konden maken.