Bert Henderikse had een eind kunnen maken aan de koppositie van Roeland Alders. In de tijdnood kwam Roeland erg goed weg en greep hij tegen de verhouding in zelfs nog de overwinning ook.
Bert begon voortvarend. Met een theoretisch oudje uit de jaren '50 kwam hij positioneel erg prettig te staan. In het middenspel had hij de zwakke b-pion van Roeland waarschijnlijk al kunnen ondermijnen. Nu koos hij voor pionwinst, maar met actieve kansen voor Roeland. Dat kwam Bert duur te staan want prompt stond de zwarte loper van hem vast. De tijdnood brak aan en daar werd door beide spelers niet echt goed gespeeld. Bert haalde de trekker niet over waardoor Roeland alsnog het eindspel naar de winst speelde.
Paul van Rooijen blijft in het kielzog van de koploper. Vanuit de opening lag tegenstander Alex Jonkheer flink onder druk. De witte stukken stonden prima tegenover een ruïne van Alex. Het hield stand en kostte slechts een pionnetje. Optisch leek het erop dat Paul snel had kunnen winnen, maar blijkbaar stonden de krakkemikkige zwarte stukken elkaar allemaal te dekken. Uiteindelijk na lang zwoegen wist Paul verdiend de overwinning binnen te halen.
René Tiggelman leek rijp voor de sloop. Waar Robin en Roeland al een zege op de huidige kampioen boekten leek Albert Vermue nu op de goede weg. Een fraai stukoffer kon niet weerlegd worden door René. Uiteindelijk kostte dat een kwaliteit. Albert kon de partij daarna simpel uittikken, maar verzuimde. In het zicht van de haven ging de blundermodus aan en René kwam onder de houtgreep vandaan. De kwaliteit voorsprong was weg. Sterker nog, René had nu twee stukken tegenover een toren van Albert. Na nog wat zetten was het wel duidelijk en kon René opgelucht adem halen.
Jeroen Hekhuis speelde voor de verandering weer eens een toreneindspel. Dit keer was Max Toetenel de tegenstander. Jeroen had een pionnetje opgepikt, maar daarmee moest hij wel nauwkeurig blijven spelen om de stelling niet in remise te laten verzanden. Aangezien de kampioen van twee jaar geleden inmiddels flink wat ervaring opgedaan had met toreneindspelen werd het eindspel met fluwele hand gespeeld. Max kon enkel maar toezien hoe prachtig Jeroen het eindspel uitspeelde.
Ronald Steijn en Martin de Bock kwamen remise overeen. Ronald bood de puntendeling aan. Na lang nadenken kwam Martin met een tegenvoorstel. Remise?! U raadt het al. De partij eindigde onbeslist.
Carl Schoor kende een lastige partij. Henrik Westerweele moet zich in de competitie terugvechten. Carl had hier last van en moest zijn meerdere erkennen. Henrik heeft nu 7 punten uit 9 duels en dat is behoorlijk goed. Daarmee ruikt hij weer aan de top 10. Jan Hiemstra verschakte Kees Verberkmoes, terwijl Roel Schroevers geen moeite had met Kees Polderman.
Jean-Pierre van Gemert moest aantreden tegen Frans Baljeu. Al snel was de stelling voor Frans kansloos. Jean-Pierre zag de winst en trok de stoute schoenen aan om er vervolgens met het punt vandoor te gaan.
Wolfgang Reichpietsch had een fijne stelling tegen Tom van Gemert. Een kleinigheidje bracht de partij direct ten einde. Wolfgang vergat zijn dame weg te zetten terwijl Tom deze toch echt had aangevallen.
Tot slot was het Koos Koolhoven die de winst greep op Joas Fontijn.