Onderlinge teamwedstrijden hebben op de één of andere manier altijd iets speciaals. De sterkere spelers zullen wel even zien waarom zij in een team hoger zitten en de lager geklasseerden zijn tot op het bot gemotiveerd om aan te tonen dat ze niets onderdoen voor hun sterker geachte broeders. Met de 3,5-4,5 nederlaag van Souburg 1 tegen Souburg 2 uit 1996 nog vers in het geheugen begon zo de clash tussen Souburg A en Souburg B. Laatstgenoemde had een aantal invallers, maar dat betekende zeker geen verzwakking.

Zo was daar de ervaren Ronald, die in de opening Henrik wist te verrassen. Materieel gezien viel het nog wel mee, maar alle zwarte stukken storten zich op de witte koningstelling die louter bestond uit een arme koning en en nog wat armere pionnen.

Op de overige borden was het op dat moment ook niet zo duidelijk allemaal. Roeland was zich net aan het loswurmen en Albert leek wel iets prettiger te staan tegen Willem. Niet veel later gebeurde er iets opvallends: synchroon opgeven. Zowel Sipke als Willem zagen beiden geen brood meer in hun stelling en staakten de strijd op exact hetzelfde moment.

Alle ogen waren nu gericht op bord 1. Max leek in de opening een stuk te verliezen, maar wist dit uiteindelijk handig te beperken tot een pion. Jeroen koos daarna ook niet de handigste voortzetting, waardoor Max alleraardigste compensatie kreeg voor die pion. Toen hij zich echter in tactische wateren liet lokken, verdronken zijn twee paarden pardoes (samen met een toren van Jeroen). Het resterende eindspel was "slechts" nog een kwestie van techniek: 3-1.