De titel is veelzeggend, Souburg A blijft winnen. Promovendus Goes B zou geen problemen mogen opleveren en gezien de eindstand van 4-0 zou een leek die conclusie dan ook makkelijk trekken. Het ging echter alles behalve eenvoudig.

De score werd geopend door gelegenheidskopman Jeroen (René was zoontje Vincent muzikale kennis gaan bijbrengen). Enigszins ballorig gooide hij wat zware stukken richting de koning van Erwin Kloosterman. Die wist mede door tijdnood niet de meest nauwkeurige verdediging te vinden, waardoor Jeroen rustig kan kijken hoe de rest van zijn team het er van af bracht.

Henrik speelde op het oog een puike pot schaak. Hij wist te verhinderen dat zijn tegenstander kon rokeren en met een koning in het midden en een toren in de hoek werd het een onplezierige avond voor David De Feijter. Zijn tweelingbroer Niels kreeg naar mijn idee betere kansen tegen Roeland. Die wist echter enigszins te zwijnen. Over zwijnen gesproken, invaller Robin leek tegen Hans Welten langs de rand van de afgrond te gaan. De stelling was eigenlijk te ingewikkeld voor dit speeltempo zo bleek wel uit de analyse. Robin wist zijn stelling droog te houden: hij offerde zijn dame en kreeg daarvoor een toren, paard, loper en ijzersterke vrijpion terug. Alle stukken stonden ook ideaal en na het parreren van eeuwigschaakgrappen zette hij de enigszins geflatteerde eindstand op het bord: 4-0.