Voor het eerste begon 2016 met een thuiswedstrijd tegen Charlois Europoort uit het verre, verre Rotterdam. Een metropool zo ver verwijderd van Souburg dat het de tegenstander niet mogelijk bleek eerder dan 20 minuten na de afgesproken aanvangstijd het knusse thuishonk van SKS binnen te stommelen. Het was louter te danken aan het feit dat op 9 januari de goede voornemens van onze dit keer opvallend milde en vriendelijke teamleider nog vers en niet vergeten waren, dat de klokken nog niet waren aangezet en de gasten werden verwelkomd met een vriendelijk woord en een consumptiebon.

Na afloop bleek dat niet alle consumptiebonnen waren ingeleverd

Na een aanvankelijk goed begin leek het al snel de verkeerde kant op te gaan voor Souburg. Bert Henderikse, die naast een fervent schaker ook ook een groot liefhebber is van de wat “zachtere” wetenschappen als psychologie, sociologie en filosofie, worstelde vandaag met wat fundamentele vraagstukken uit het rationalisme. Wat is waar? Wat kan ik geloven? Wat is de waarde van mijn eigen waarnemingen? In dit geval concreet: staat mijn toren nu aangevallen, gedekt, allebei of geen van beide? Nu het ontluisterende Dxc1+ kon Bert gelijk opgeven en kwam hij tot de opmerkelijke conclusie: je gaffe, donc je suis (*). IJlings verliet hij de speelzaal om dit nieuwe inzicht thuis in zijn studeerkamer verder uit te werken.

Ook de partij van Corné Boogaard was niet zonder wetenschappelijke waarde. Nadat hij in de voorgaande vier ronden de éne na de andere huizenhoog gewonnen stelling niet wist te winnen, probeerde hij vandaag een andere route op zoek naar honingzoet succes. Helaas, de poging om nu vanuit een slechte stelling wél te winnen faalde jammerlijk. De hypothese “maakt niet uit welke stelling, Corné wint niet” wordt nu in de resterende teamwedstrijden onderzocht.

Henrik Westerweele speelde volgens eigen zeggen zijn zesde zet als vijfde zet. Dit klinkt als slimme tempowinst, maar was in werkelijkheid een pijnlijke vergissing in de juiste zetvolgorde. Gelukkig hoefde hij niet lang met een pion minder te spelen. Zijn tegenstander zag een simpele penning over het hoofd en werd daarna als een nog lang spartelende vis door Henrik geduldig op het droge gehaald.

Teamleider Roeland Alders liep onlangs tijdens het snelschaken nog vreselijk op te scheppen over zijn successen met het Jänisch-gambiet, een paar dagen later en nu met normale bedenktijd was daar weinig meer van over. Na een zet of 8 een pion achterstaan in een vreselijk passieve stelling is niet echt een goede reclame voor deze opening. De partij ging dan ook kansloos verloren.

Robin Bosters, Henrik Porte en Jeroen Hekhuis hadden nu de opdracht om samen 2 punten te halen om de wedstrijd ten minste niet te verliezen. Een zware taak, want bij Robin stond het gelijk, Jeroen stond iets minder en Henrik stond totaal verloren. Gelukkig liet Henrik's tegenstander zijn voordeel verbazend makkelijk glippen. Een stelling met 2 pionnen minder en een zeer onveilig staande koning veranderde rap in een toreneindspel van 2 tegen 1 pion op dezelfde vleugel dat Henrik moeiteloos remise hield.

Jeroen was weer eens gladder dan een paling in een emmer snot. Na eerst zeer goed te hebben gestaan, was hij in een zeer bedenkelijke stelling terecht gekomen. Maar zoals we in Souburg weten: in zulke stellingen is Jeroen juist op zijn best. Een gevaarlijk ver opgerukte vrijpion werd onschadelijk gemaakt, nog een ander pionnetje werd gesnoept en een eigen pion begon aan een glorieuze tocht naar de overkant. Niet de gevreesde nul, zelfs niet het gehoopte halfje, maar gewoon een vol punt!

Jeroen is niet de enige Souburger met een buitengewoon talent, Robin is er nog zo één. In Zeeland weten we: geef die jongen een pionnetje en hij gaat erop zitten en je ziet hem nooit meer terug. Een soort Bermuda-driehoek op een vierkant bord. In Rotterdam was men blijkbaar nog niet bekend met dit fenomeen. Na ruim 5 uur spelen was Robin's tegenstander even iets te nonchalant met zijn materiaal, een pionnetje werd opgepeuzeld en de uitslag van de partij stond toen al vast.

De goede teller zal tot nu toe 3,5 punt hebben geteld voor SKS. Dat is omdat de allesbeslissende partij nog niet ter sprake is geweest. Wie anders dan SKS' rots in de branding, de op bord 1 teruggekeerde René Tiggelman, kon ervoor zorgen dat de 2 matchpunten in Souburg bleven. We geven de partij voorzien van een volledige analyse:

N.O. – R. Tiggelman (09-01-2016): 0-1. Foutloos! Deze slotstelling verdient een diagram:

(*) je gaffe, donc je suis: ik blunder, dus ik besta