Net als in 2014 gingen Xander en Zofyra Joosse en Laura en Vincent Tiggelman mee met een groep Zeeuwse en Belgische jeugdschakers naar het Open Nederlands Jeugdschaakkampioenschap (het ONJK) in Borne.
De hele groep verbleef in een grote bungalow met daarnaast een voetbalveld, een springkussen en een tafeltennistafel.
Het waren vooral de families Dubbeldam en Schelleman van schaakclub Landau Axel die de kar trokken. Een kar met daarin 24 jeugdschakers. Enkele andere ouders gingen ook mee om te helpen met het vervoer, het koken en natuurlijk ook het schaken. Vrijwel elke partij werd na afloop even bekeken met een trainer en soms werd er de avond voor een partij tussen het voetballen, ping-pongen of gamen door ook nog wat aandacht besteed aan de opening die de volgende dag op het bord zou kunnen komen.
Hoewel het natuurlijk voor iedereen een leerzame week was, denk ik dat het voor Xander Joosse misschien nog wel het meest leerzaam was. Hij speelde vaak tegen tegenstanders met een veel hogere elo-rating, maar wist toch keurig 4,5 uit 9 te scoren. Vooral zijn partij in de vierde ronde was machtig interessant. Het was een echte zeeslang (zo noemen schakers een hele lange partij). Nadat Xander eerst goed had gestaan, was hij beland in een eindspel van Koning + Loper + pion tegen Koning + Toren + pion. Lang, heel lang hield Xander stand. Nu bestaat er een regel die zegt dat als er 50 zetten geen stuk is geslagen en geen pion is verzet, de spelers remise kunnen claimen. Xander meldde zich echt te vroeg bij de wedstrijdleider en moest doorspelen. Uiteindelijk slaagde zijn tegenstander er toch in om Xander's koning weg te jagen en daarna zijn toren te offeren tegen de loper en laatste pion. Dat was misschien wel goed gespeeld van zijn tegenstander, maar als Xander net voordat zijn loper geslagen kon worden de zetten nog eens had geteld, had hij gezien dat er intussen 52 zetten niets was geslagen en geen pion was verzet en had hij dus, hoewel hij intussen wel verloren stond, toch nog remise kunnen claimen. Nu werd hij op de 132e (!!) zet mat gezet. De langste partij van het toernooi en misschien wel de langste partij ooit door een Souburger gespeeld.
Net als Xander wist Laura Tiggelman op een keurige 50% score te komen: 6,5 uit 13 (De D- en E- jeugd speelden meer ronden dan de ABC-jeugd). Zoals vaak bleek Laura een sterke eindsprint in de benen te hebben. De laatste dag werden beide partijen gewonnen en zo eindigde ze vrijwel precies op de score die op grond van haar rating mocht worden verwacht. De opbouw van de partijen was bij Laura redelijk in orde, ze miste alleen iets te vaak in haar partij trucjes die ze tijdens de lessen wel altijd ziet.
Zofyra Joosse kwam uit op 5 uit 13 tegen sterke tegenstanders. Opvallend was dat ze altijd zeer kritisch op zichzelf was. Waar Laura na elke winstpartij vrolijk huppelend de speelzaal uitkwam, keek Zofyra soms zelfs na een winstpartij nog boos omdat ze vond dat ze niet goed genoeg had gespeeld. Toch speelde ze echt niet slecht, de opbouw was prima in orde en ze mist weinig trucjes. Helaas voelde ze zich een paar keer niet zo lekker, wat zeker punten heeft gekost. Ook had ze meer dan de anderen last van het feit dat het soms wat lawaaiig was in de speelzaal, hoewel je zou denken dat je met 3 jaar ervaring op de Souburgse jeugdavond toch wel wat rumoer gewend bent...
Vincent Tiggelman had zichzelf als doel gesteld om in de top tien te eindigen en als hij de laatste ronde had gewonnen, had hij dat waarschijnlijk ook nog net gered. Maar Vincent kon de laatste ronde niet spelen vanwege een spierblessure. Een spierblessure? Ja, een spierblessure! Ik had er nog nooit van gehoord en waarschijnlijk is Vincent één van de weinigen ooit die tijdens een schaaktoernooi een spier heeft verrekt. Niet omdat hij met zijn hoofd te snel een toren van a1 naar h1 volgde, maar omdat hij in de pauze tijdens een vrolijk uitgevoerde karate sprong niet goed landde, verrekte hij een nekspier. Het klinkt grappig, maar het was heel erg pijnlijk en toen de laatste ronde begon zat Vincent met een pak ijs in zijn nek stilletjes in de analysezaal. Uit de 12 partijen die hij wel speelde, wist hij 6 punten te behalen. Ook 50% dus. Voor Vincent gold nog meer dan voor Laura dat hij zijn partijen keurig opbouwde maar teveel punten verspeelde door simpele dingen te overzien. Vroeg of laat groei je daar overheen dus in de toekomst zal die top tien notering er zeker nog wel eens komen.
Toen aan het eind van het toernooi de prijzen werden verdeeld, mochten meerdere spelers van onze groep naar het podium. Vooral in de B-groep was het raak: een 1e plaats voor de Belg Xander Pauwels, een 2e plaats voor Bas de Feijter en de meisjestitel voor Lydia Dubbeldam! In de C-groep eindigde Iris Schelleman overtuigend als 1e meisje en in de D-groep pakte Nathaniel Faybish de derde plek.
Na nog een laatste feestmaal vol friet en pannenkoeken kon iedereen tevreden naar huis.
R.T.