Voor de oplettende clubspeler die afgelopen donderdag aanwezig was tijdens de vijfde competitieronde was de gekozen titel van dit artikel een erg voorspelbare. Toch komt het bijna nooit voor dat alle partijen in wit's voordeel beslist worden.
Er waren twee teamwedstrijden en van Souburg A heeft René al een mooi uitgebreid verslag op de site gezet. Wellicht dat de teamleider van Souburg C nog zo vriendelijk wilt zijn om een verslagje te maken van hun wedstrijd tegen Denk en Zet A. Of duurt dit even omdat de betreffende speler in die wedstrijd verloren heeft? Het schijnt vaker voor te komen. Ondanks de twee teamwedstrijden hadden we nog acht duels in de interne competitie en daarmee zat het gebouwtje lekker vol met schakers.
We beginnen bij Bert Henderikse, de nummer drie van afgelopen seizoen. Bert speelde de bekende risicowedstrijd tegen Alex Jonkheer. In deze confrontatie gebeurt altijd vanalles. Zo was een eerdere editie van deze ontmoeting nogal bloederig. Deze editie was er meer een van de pijniging. Bert verkreeg al snel voordeel en Alex leek daarmee ook al snel rijp voor de sloop. Met wat originele zetten hield de schaker, die ook voor Middelburg speelt, de schade beperkt tot een pion achterstand. Overigens wel een hele vervelende vrijpion op c6. De partij verliep soepel voor Bert en uiteindelijk bleek de c-pion een te groot obstakel voor Alex waarmee Bert weer een puntje kon bijschrijven.
Hans Groffen kende geen moeite met Albert Vermue. Hans vertelde dat Albert de variant die op het bord kwam regelmatig tegen hem speelt. Hans kent deze goed en krijgt met zijn spelopzet tegen deze variant altijd een prettige stelling. Zo ook nu. Albert had eigenlijk niets en Hans kon soepel naar de winst afwikkelen.
Max Toetenel was de volgende die met wit won. Carl Schoor was de sigaar. Kees Verberkmoes rekende met de witte stukken af met Johanna Brouwer.
Roel Schroevers was met wit sterk voor Tiggelman junior terwijl Martin Koolhoven zijn witvoordeel verzilverde tegen Ingel Baaijens.
Kees Polderman wist met wit te winnen van Joas Fontijn en Jean-Pierre van Gemert had met de witte stukken geen kind aan Brandon Haasbroek.