De eerste KNSB-wedstrijd van het seizoen

Door Jos van der Kaap

Op 22 september 2024 was het zover. De eerste ronde van het KNSB-seizoen 2024-2025. Het team van  Souburg is getransformeerd ten opzichte van vorig seizoen, waarbij zelfs vermetele uitspraken over kampioensaspiraties zijn gedaan.

Na het 4-4 gelijkspel tegen Drie Torens uit Tilburg is het eerste optimisme wel enigszins bekoeld, temeer daar een 5-3 nederlaag geenszins tegen de verhoudingen was geweest.

Na verslag van de tweede KNSB-ronde van vorig seizoen tegen Dordrecht heeft het even geduurd voor men het weer aandurfde mij weer een KNSB-verslag te laten schrijven. Dat had waarschijnlijk te maken met de apocalyptische bespiegelingen waarmee ik het verslag had doorspekt.

Ik heb dus maar beloofd deze nu achterwege te laten, maar aan de andere kant: je moet ook wat. Enige tijd geleden opperde ik in een app-gesprek met Jeroen de mogelijkheid om de verslagen wat te kruiden middels de introductie van bijnamen. Jeroens antwoord was "goed idee, 😬". Ik weet niet wat die emoji betekent, maar als een prominent SKS-lid zegt dat het een goed idee is, dan moet je daar in mijn opinie waarde aan hechten.

Voor deze wedstrijd waren we verzwakt door de afwezigheid van bovengenoemde Jeroen, die een regiodag van de rugby van zijn zoon had. En vlak voor de wedstrijd meldde Roeland ook zich niet goed te voelen en liever niet te spelen. Ter elfder ure bleek Roel bereid in te vallen. Mijn flauwe grapje dat er dus alleen een '-and' ontbrak kon niet op veel bijval rekenen en zal ik hier dus niet herhalen.

Hieronder een overzicht van strijdtoneel, dat ik maar op bordvolgorde heb gezet, want de chronologische volgorde staat me niet helder voor de geest.

Bord 1: Ricardo " De Verlosser" Klepke.

Het was het debuut van Ricardo voor SKS, en hij zal na zijn glanzende promotie met Spijkenisse naar de 1ste klasse vorig seizoen wellicht wat onwennig om zich heen hebben gekeken bij een 4-4 gelijkspel in de 3de klasse. Je moet zo'n jongen niet gelijk onder te veel druk zetten met een bijnaam denk ik; het is toch wennen en je moet je plek vinden in zo'n nieuw team. Naar aanleiding van een mailtje dat Ricardo me in juli stuurde met als inhoud:" Hoi Jos, je gebeden zijn verhoord: ik heb me aangemeld als lid van Schaakklub Souburg.", zie ik dan ook maar 1 logische keuze: "De Verlosser".

 Zijn partij was voor de gewone 3de-klasse sterveling, en dus zeker voor mij, veel te complex. In de lange nazit waren enkele Drie Torens spelers bezig te analyseren of zwart nog remise had kunnen houden als Ricardo slechter had gespeeld dan hij deed. Ik denk dat dit als een impliciet compliment gezien kan worden: men leek er al vanuit te gaan dat het resultaat al vaststond als Ricardo zijn gebruikelijk niveau haalde zodat dit niet geanalyseerd hoefde te worden. Dat gevoel had ik zelf ook de hele tijd.

Bord 2: René "Statler" Tiggelman en Bord 5 Hans "Waldorf" Groffen.

Ik kan niet anders dan dit duo samen noemen.

Bevoorrecht. Anders kan ik het gevoel niet noemen dat ik krijg nu ik op eerste rij mag zitten bij de "bromance" tussen deze 2 Zeeuwse schaakmastodonten. Uiteraard zijn de app-gesprekken van de Souburg apps normaal gesproken alleen voorbehouden aan de leden, maar op het gevaar af dat ik anders compleet wordt versleten voor een bazelende gek zie ik toch geen andere mogelijkheid dan het deksel van het magisch doosje een klein stukje op te lichten: Hans: "is er iets bekend over de kleur of wordt er geloot?" René: "Hans, hoe lang schaak je nu al? Thuisspelende club zwart op 1" Hans: "En het is overal anders!" René: "HWP speelde ook gewoon in de ZSB-comp." Hans: “En? Denk je dat ik dat onthoud?" René: "Nu niet meer" Hans: "Misschien ga ik toch maar Ajax kijken”. U krijgt het idee. Maar wie ze op het HZ toernooi meer dan een week naast elkaar heeft zien zitten, verbaast dit natuurlijk niet in het minst.

De partij van René deed me sterk denken aan het oude Arcade spelletje Space Invaders. Voor de jongere lezers: hierbij bestuurt de speler een ruimtescheepje dat zich een grote horde opstomende computer-ruimtescheepjes ( of soms een soort 'alien' achtige levensvormen), de Space Invaders, van het lijf moet houden. De Space Invaders komen steeds dichterbij en als ze de onderkant van het scherm hebben gehaald heb je verloren. Ondertussen moet de speler er zoveel mogelijk afschieten. De uitkomst staat al van tevoren vast: de speler verliest uiteindelijk altijd. Bij de partij had de witte dame van René’s tegenstander de rol van het ruimtescheepje, dat 'schoot' met schaakjes.  Toen de witte dame uiteindelijk was teruggedrongen tot a1 en de zwarte stukken zo'n beetje aan de overkant stonden was de partij afgelopen. Net als bij Space Invaders kon ik me aan de indruk niet onttrekken dat ook hier sprake was van een "foregone conclusion". 

De debuutpartij van Hans werd door de Souburgse spelers met grote interesse gevolgd, omdat zij meenden dat hier lessen te leren vielen op het gebied van openingsubtiliteiten en gevorderd strategisch inzicht. Voordat dit echter goed en wel kon materialiseren maakte een banale blunder een einde aan de les. Zelfs Hans kon toen het tij niet meer keren: een 0.

Bord 3:Jos "?"van der Kaap

Zelfs mij gaat het te ver om een bijnaam voor mezelf te bedenken, hoewel "Seth Saaikema" om mijn flauwe gevoel voor humor me door het hoofd schoot. Ik ben tenslotte geen Phil Taylor. Ik zie hierin nog een schone taak voor mijn clubgenoten.

Ik speelde in de opening in een variant die ik al een paar maal diepgaand heb bestudeerd een zet die meteen al het voordeel weggeeft. Dementia praecox? In het zadel geholpen doordat mijn tegenstander me het loperpaar cadeau deed kreeg ik na wat uren melken een gewonnen stelling, die ik vervolgens op een technisch zeer matige wijze verzilverde. Geen geheugen, geen opening, geen techniek, toch een puntje: na mijn 0,5/4 start vorig seizoen teken ik ervoor.

Bord 4: Robin "de Sfinx" Bosters.

Achter het bord straalt Robin altijd een soort kalme zelfverzekerdheid uit die menig tegenstander tot wanhoop drijft. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook in deze partij heeft geholpen het resultaat (1/2) veilig te stellen. Toen zijn stelling enkele zetten na een kansrijk stukoffer van zijn tegenstander voor de oppervlakkige toeschouwer ( i.c. mijzelf) ogenschijnlijk in een rokende puinhoop was veranderd, was mijn enige reden om het punt voor zijn tegenstander niet al te tellen de gedachte "het is Robin”. Toen ik Robin hier na de partij naar vroeg, viel mijn mond nog net niet open toen hij me met een stalen gezicht toevoegde dat "we in de analyse niets konden vinden". Omdat ik mezelf schaaktechnisch om moverende redenen ook niet vertrouwde bood ik dan maar aan het even in de lichess app in te voeren en inderdaad: +8. Maar dus toch een belangrijk halfje.

Bord 6: Roel "Clubman" Schroevers

Roel is het antwoord op quizvraag "Wie ruilt een dagje leuke dingen doen met een 12 jaar jongere Braziliaans/Italiaanse schone in voor het spelen van een potje schaak in een Tilburgs buurthuis?" Een echte clubman in hart en nieren dus, en hoewel het schaken zelf dan wat minder was, waren de kudo's al lang verdiend.

Bord 7: Henrik "Carlsen" Westerweele.

Het kan geen toeval zijn dat Magnus' vader ook Henrik heet. En Henriks nederlaag getuigt dan ook van een diep schaaktechnisch inzicht. "I don't believe in fortresses" is een bekende uitspraak van Magnus Carlsen. Zo bekend zelfs dat je er voor  30 euro T-shirts van kan kopen tot mijn verbazing. René had een reservering bij de Afghaan gemaakt voor 20:00, mogelijk met de gedachte in het achterhoofd dat Henrik zijn eindspel na 150 zetten op studieachtige wijze middels een vesting remise zou gaan houden.  Henrik toonde echter op feilloze wijze het gelijk van Carlsen aan en bewees dat er geen sprake was van een vesting.  Dit leidde dan wel weer tot het samenscholen van een groepje oudere jongeren in het steegje naast de Afghaan tussen 19:00 en 20:00.

Bord 8:Louis "Houdini" Nieuwenhuijse

Om de schwindelkoningen van Souburg versteld te doen staan van een schwindel moet je van goeden huize komen.  "Been there, done that" is toch wel de reactie 99,9% van de keren.  Nota bene bij zijn debuut is  Louis echter precies dit gelukt.   Hij heeft dan ook iets bijzonders gepresteerd door in niet alleen de 3 ruimtelijke dimensies, maar ook in de 4de dimensie van het ruimte/tijd continuüm te schwindelen. Details op te vragen bij de nieuwe schwindelkoning zelf.

En zo bleek bij het ineenstorten van de golffunctie Schrödingers kat op wonderbaarlijke wijze nog juist in leven: 4-4.