Vol bravoure gingen we afgelopen vrijdagavond naar Axel om onze bekerwedstrijd te spelen tegen Landau. Na de wedstrijd was de bravoure wel iets verdwenen, maar het was nog een gezellige nazit met onze sympathieke tegenstanders.

Voor de wedstrijd werd de loting verricht. We lootte zwart op de oneven borden.

Anton mocht op bord 4 aantreden tegen Aäron Zootjes. Anton was tevreden over zijn opening. Het duurde even voordat hij zijn fianchetto kon opzetten, maar na de opening was de stelling in evenwicht. Beide spelers hadden hun stukken goed ontwikkeld. Anton had een batterij  kunnen creëren op h6, wat later cruciaal zou zijn. Aäron sloeg met zijn paard een gedekte pion op e4. Deze kon Anton slaan, maar dan zou zijn tegenstander het overwicht hebben in het centrum. Anton leek alles wel op orde te hebben, maar na de ruil van dames verloor hij een stuk. Hierna speelde de tegenstander de partij netjes uit. In de analyse bleek later dat Anton Lxh6 had moeten spelen. Hiermee kon hij eeuwig schaak forceren.

Ralph had de Owens verdediging op het bord tegen Ronald Janssens op bord 3. De tegenstander van Ralph speelde d4 en e5. Hierdoor kreeg de loper van Ralph goed zicht op de gerokeerde koning. Het middenspel was aardig chaotisch. Al vroeg kon Ralph zijn paard niet meer bewegen, aangezien er een Greek gift gespeeld zou worden. Verrassend genoeg gaf zijn tegenstander het loperpaar op, waarna hij kampte met een geïsoleerde a + h pion en een dubbelpion op de d en f lijn. Deze pionnen waren prachtige aanvalsdoelen voor Ralph, maar hij hapte te vroeg, wat er voor zorgde dat er een matdreiging ontstond. Deze matdreiging kon Ralph alleen afwenden door een aantal pionnen op te offeren. Uiteindelijk waren de 3 vrijpionnen van zijn tegenstander iets teveel van het goede voor de koning en paard van Ralph.

Met een 2 – 0 achterstand zat er alleen nog een barrage in. Gezien de stellingen op bord 1 en 2 was daar nog weinig hoop op.

Merijn speelde op bord 2 tegen de sympathieke oud-Souburger Ronald de Pooter. In een Engelse opening speelde Merijn de lange rokade. Hij was alleen vergeten om f4 spelen. Hierdoor kon Ronald de pion op f2 met zijn loper slaan. Merijn speelde met een open f-lijn, terwijl zijn tegenstander zijn stukken in de stelling van Merijn plantte. Merijn won de pion terug, maar moest de kwaliteit teruggeven. Merijn won de kwaliteit weer terug en kwam zelfs weer een pion voor. Het gevolg was echtere dat de stelling van Merijn een ruïne was. Na de gedwongen ruil van dames kon Merijn niet meer voorkomen dat de toren en lopers van zijn tegenstander het onvermijdelijke kon voltrekken. 

De wedstrijd was gespeeld, maar de eer kon nog gered worden.

Henrik speelde op bord 1 tegen Arjo Arendse. In een Franse doorschuifvariant kreeg Arjo het initiatief en veel ruimtevoordeel. Arjo verzuimde een paar keer om f5 te spelen i.p.v. daarvan probeerde hij het op de damevleugel. Helaas zonder succes. De stelling raakte weer in evenwicht, nadat Henrik zijn slechte witveldige loper mocht ruilen. Uiteindelijk kwam Henrik als eerste in tijdnood, maar uiteindelijk kon Henrik een pion geven en daarmee eeuwig schaak forceren.