Doordat er twee teamwedstrijden op het programma stonden werden er maar weinig partijen gespeeld in de competitie en veranderde niets in de top van het klassement. De competitieleider had zijn huiswerk niet goed gedaan en had er nog zes partijen van weten te maken. Op zich een nobel streven, maar er klopte natuurlijk helemaal niets van en na wat geschuif moest Anton Nooijen helaas genoegen nemen met een bardienst. Dank daarvoor.
Hans Groffen was de enige topper in actie, want de rest deed mee met Souburg A en Souburg B en Bert Henderikse moest muziek maken in De Spot (zijn overigens beelden van opgedoken voor de geïnteresseerden). Hans moest aantreden tegen het boegbeeld van Middelburg die luistert naar de naam Alex Jonkheer. Al snel had de HWP-schaker een formidabele stelling op het bord getoverd. De zwarte stukken van Alex leken in een soort van kooi te zitten en het vervelende was dat Hans de sleutel had door de c-lijn te beheersen. Het stuk van Alex dat wilde ontsnappen werd meteen opgepeuzeld en daarmee had Alex plotsklaps een stuk minder. Na nog wat spartelen was het gedaan en was het Hans die een klinkende overwinning kon bijschrijven.
Jan Engelen en Wolfgang Reichpietsch hadden een wisselvallige partij. Jan had een stuk gekregen, maar gaf deze later weer terug. Daarmee leek de partij met ieder een toren en wat pionnen te vervlakken. Uiteindelijk was het Jan die aan het langse eind trok doordat Wolfgang een toren binnen liet komen op zijn damevleugel.
Robin van Liere was wel heel erg snel klaar met Joas Fontijn, die zijn dag niet had. Na 20 minuten spelen hield Joas het al voor gezien omdat zijn stelling al aan gruzelementen was.